Öz şefkat, en çok ihtiyaç duyduğumuz anda kendimizle iyi bir arkadaş, iyi bir dost olmayı öğrendiğimiz bir yaklaşımdır.
Öz şefkati
anlamanın en basit yolu, kendimize bize nazik davranan kişiye, davrandığımız gibi davranmamız
olsa da, öz şefkatin daha doğru tanımı, acı çektiğimiz zamanlarda
uyguladığımız üç temel bileşenden oluşmaktadır: Öz nezaket, ortak
insanlık hali ve farkındalık.
🔆 Öz nezaket: Kişisel eksikliklerimizi fark ettiğimizde
kendimize karşı sert ve eleştirel tutumla yaklaşmak yerine, destekleyici ve
umut verici oluruz. Kendimizi zarar görmekten korumayı amaçlarız. Yetersiz
olduğumuz yanlarımız için kendimize kızmak yerine,
kendimize samimiyet ve koşulsuz kabul sunarız. Hayat şartları bizi zorladığında, kendimizi sakinleştirir ve rahatlatırız.
🔆 Ortak insanlık
hali: Birbirine bağlı
olma duygusu, öz şefkatin temelinde yer alır. Tüm insanların kusurlu varlıklar olduğunun, herkesin başarısızlığa uğradığının, hatalar
yaptığının ve yaşamda zorluklarla karşılaştığının bilincinde olmaktır. Acı
çekerken kendimizi yalnız hissederiz. Acının, ortak insanlık deneyiminin bir
parçası olduğunu hatırladığımızda acı çektiğimiz her an, başkalarıyla bağlantı
kurduğumuz bir ana dönüşür.
🔆 Farkındalık: Acı çektiğimizde kendimize doğru dönebilmeli ve bunu kabul edebilmeli, kendimize ilgi ve nezaketle yaklaşacak kadar acımızın farkında olmalıyız.